«سنتوری»، «آفساید»، «رستاخیز»، «خانه پدری»، «خانه دختر» و…؛ در این فیلم‌ها فشارهای مطبوعاتی درنهایت به توقیف فیلم انجامیده است.
هجمه رسانه ای علیه فیلم تازه پیمان معادی
عبارات مهم : ایران
روزنامه شهروند نوشت:با توجه به اوضاع و احوال رسانه ای که این روزها اطراف فیلم بمب، دومین فیلم پیمان معادی در مقام کارگردان وجود دارد، به نظر می رسد این فیلم نخستين فیلم توقیفی سینمای کشور عزیزمان ایران در دوره تازه فعالیت دولت مستقر باشد.
هجمه رسانه‌ای علیه فیلم تازه پیمان معادی
از آن رو که در سینمای کشور عزیزمان ایران در اغلب اوقات فشارهای رسانه ای و مطبوعاتی درنهایت به برخورد شدید و حذفی با فیلم ها می انجامد، به نظر می رسد فشار و هجمه مطبوعاتی روزهای اخیر به فیلم بمب مقدمه ای باشد بر برخوردهای شدیدتر؛ با فیلمی که تمام قواعد و مراحل قانونی ساخت را پشت سر گذاشته؛ ولی حالا انگار قرار است با انگ ضدجنگ بودن یا به محاق رود و یا در صورت خوش شانسی هفت خوان رستم را جهت یک اکران حداقلی پیش رو داشته باشد. فراموش نکرده ایم در سال های اخیر الصاق مارک ضدجنگ بر پیشانی یک فیلم اسم رمزی بوده جهت شروع بدترین و بی رحمانه ترین هجمه ها علیه آن فیلم- همان گونه که بر فیلم ملکه باشه آهنگر روا داشته شد یا در شکل بی رحمانه ترش بر فیلم خرس کاظم معصومی.
آغاز داستان
وقتی روز گذشته ایسکا نیوز راجع به فیلم بمب پیمان معادی نوشت که این فیلم مفهوم ضد جنگ دارد و ممکن است به همین علت به سی و ششمین جشنواره فیلم فجر راه نیابد؛ می توان گفت که کلید شروع جنگ علیه این فیلم را به صدا درآورد. جنگ علیه فیلمی به نویسندگی و کارگردانی پیمان معادی؛ مدیریت فیلمبرداری محمود کلاری؛ بازی لیلا حاتمی؛ و تهیه کنندگی مانی حقیقی و سعید ملکان؛ به این معناست که شماری از بزرگان سینمای کشور عزیزمان ایران همه با سابقه ای محترم و درجه یک جهت ساختن این فیلم گرد آمده اند.
«سنتوری»، «آفساید»، «رستاخیز»، «خانه پدری»، «خانه دختر» و…؛ در این فیلم‌ها فشارهای مطبوعاتی درنهایت به توقیف فیلم انجامیده است.
مطلب ایسکانیوز البته تنها مطلبی نبود که در روزهای اخیر علیه این فیلم نوشته شده است بود. هنگامی که آن روزنامه آشنا شده است خاص از همکاری پیمان معادی با یک فیلم ضد ایرانی خبر داده و نوشت که فیلم اسب های پنجره ای که در آن معادی به ایفای نقش پرداخته تصویری جنگ طلب و خشن از امام خمینی به تصویر کشیده؛ معلوم بود که راهکار خاص آن روزنامه می تواند برخورد شدید با دم دست ترین فیلم کسی باشد که در ایجاد آن تصویر جنگ طلب و خشن نقش داشته است! شاید به این علت باشد که روزنامه شرق هم منشتر شدن مطلبی بیان کرد که فیلم معادی ازجمله فیلم های پرحاشیه جشنواره فجر خواهد بود که ممکن است جواز حضور در این مناسبت سینمایی را به دست نیاورد.
فرمول همیشگی
انتشار خبر توقیف احتمالی بمب یک بار دیگر ذهن را می برد به سمت ماجرای تکراری دستگاه های تصمیم ساز موازی در عرصه فرهنگ. نهادهایی که بی آن که در شرح وظایف ارزش ارتباط چندانی با تصمیم سازی فرهنگی برقرار باشد، با ایجاد فشار مصنوعی از طریق اعتراضات و انتقادات افراد منویات خود را پی می گیرند. این فرمولی راحت است که بارها و بارها دیده ایم و به خصوص رد آن را در اغلب توقیف های رسمی و غیررسمی سال های اخیر سینمای کشور عزیزمان ایران می شود دید.
هجمه رسانه‌ای علیه فیلم تازه پیمان معادی
برای مرور موارد مشابه این اتفاق اخیر مورد نیاز نیست زیاد به عقب برویم. ماه گذشته فیلمی روی پرده بود به نام در منزل دختر؛ و فراموش نکرده ایم که چگونه در نخستین نمایش جشنواره ای این فیلم، ادعای بعضی از رسانه ها مبنی بر این که منزل دختر به عنوان تجاوز محارم می پردازد، جنجال های فراوان و درنهایت توقیف این فیلم را در پی داشت.
درباره این روند نامرسوم که در سال های اخیر قربانیان نامداری را در سینمای کشور عزیزمان ایران به مسلخ توقیف برده؛ و البته در مواردی نیز نهادهای موازی را به نتیجه مدنظرشان نرسانده، در این صفحه زیاد نوشته ام. فراموش نکرده ایم هجوم بی رحمانه رسانه های خاص با بهانه هایی چون سوژه به قول آنها بی غیرتی فیلم، جنسیت و ملیت سرمایه گذار و… را به فیلم فروشنده اصغر فرهادی؛ یا مورد مشکوک گشت ارشاد ٢ را؛ که به گزارش انتقادی در مجلس نیز انجامید. توصیه مهم در این دو مورد ناکامی مهاجمین ولی این بود که در این موارد نهاد رسمی فرهنگی که طبق قانون اساسی وزارت ارشاد هست، برابر تمام فشارها مقاومت کرده و از امضای دولت مبنی بر اعطای مجوز نمایش به این فیلم ها دفاع کرد. این مقاومت را در ماجرای تهاجم افراد و نهادهایی خاص علیه فیلم های مادر قلب اتمی و اکسیدان نیز دیدیم؛ و این اتفاقی بود که اگر در مورد فیلم هایی چون رستاخیز و منزل پدری نیز پیش گرفته می شد، از دو جنجال بزرگ و دشمن شاد کن در سینمای کشور عزیزمان ایران جلوگیری می شد.
«سنتوری»، «آفساید»، «رستاخیز»، «خانه پدری»، «خانه دختر» و…؛ در این فیلم‌ها فشارهای مطبوعاتی درنهایت به توقیف فیلم انجامیده است.
فراموش نکرده ایم فیلم رستاخیز را؛ که بعد از نمایشی نسبتا موفق در جشنواره فیلم فجر در روز چهارم تیرماه دو سال پیش روی پرده آمد. نمایشی که تنها یک روز ادامه داشت و بعد از تنها یک روز شرکت سینمایی اعلام کرد اکران این فیلم تا وصول رضایت بعضی از مراجع به تعویق خواهد افتاد. علت بیانیه ارشاد در آن روز بیانات تنی چند از مداحان بود. در مورد منزل پدری نیز داستان تا حدی شبیه بود. فیلم به علت سکانس آغازینش مورد انتقادات فراوانی قرار داده شد که این عنوان توقیف این فیلم را جهت ٣ سال در پی داشت. بعد از سال ٩٢، اما، فیلم در روزهای چهارم و پنجم دی ماه ۱۳۹۳ در گروه هنر و تجربه به نمایش درآمد و اکثر منتقدان آن را ستودند؛ ولی فیلم دوباره متوقف شد؛ تا امروز.
بمب چیست؟!
اول بار سه سال پیش بود که نام فیلمنامه بمب به نویسندگی پیمان معادی مطرح شد؛ هنگامی که فستیوال آسیا پاسفیک جایزه عالی ترین فیلمنامه را جهت نگارش این فیلمنامه به پیمان معادی داد. بعد از آن راجع به این فیلم هر چه شنیدیم حاکی از امیدواری بود. چه هنگامی که که نام بزرگان سینمای کشور عزیزمان ایران یک به یک به عنوان کاندیدا حضور در بمب مطرح می شد؛ چه زمانی که محمود کلاری مدعی شد فیلمنامه بمب عالی ترین فیلمنامه ای است که در چند سال اخیر خوانده و قطعا این فیلم اثر قابل توجهی خواهد داشت؛ و چه هنگامی که دیدیم که یک سری رسانه خاص دارند انتقادات از این فیلم را شروع می کنند؛ که این نیز به معنای تفاوت های این فیلم با جریان مسلط سینمایی می توانست باشد.
هجمه رسانه‌ای علیه فیلم تازه پیمان معادی
این بمب ضدجنگ!
بمب نخستين فیلمی نیست که راجع به اش از صفت ضدجنگ استفاده می شود؛ و پیش از این هم بعضی از رسانه ها جهت بسیاری از فیلم های جنگی از این لفظ استفاده کرده بودند؛ که البته در زیاد موارد نیز بیراه و بی پایه به نظر می رسید. با این حال آن فیلم ها روی پرده آمده بودند، ولی حکایت این که این رسانه ها راجع به بمب که فیلمبرداری اش به تازگی آخر یافته است و هنوز کسی فیلم را ندیده چگونه از واژه ضدجنگ استفاده کرده اند، داستانی دیگر است!
اما حتی اگر حق را به منتقدین بدهیم و به عبارت بهتر حتی اگر این عنوان جهت فیلم بمب حقیقت هم داشته باشد، باز کمترین انتقادی به پیمان معادی و یارانش وارد نیست؛ و می توان گفت این وظیفه شورای پروانه ساخت بوده که بایستی از صدور مجوز تولید این فیلم جلوگیری می کرد و کارگردان و تهیه کننده ای که با اتکا به امضای وزارت ارشاد پای ساخت فیلمنامه ای تأیید شده است گذاشته اند نباید تاوان اشتباه ارگان دیگری را بدهند؛ فارغ از این توصیه حاشیه ای که حتی اگر- و فقط اگر- واقعا این فیلم ضدجنگ باشد، چه ایرادی دارد و مگر ایراد نگاه ضدجنگ چیست و به عبارت بهتر مگر همه باید جنگ طلب باشند؟
پایان
یک بار در گزارشی فیلم های درگیر در فشارهای رسانه ای را مرور کرده بودم: علاوه بر فیلم های اوج باید به سنتوری داریوش مهرجویی اشاره کرد که بعد از مطالب تند روزنامه ای خاص توقیف شد و جالب این که وزارت ارشاد آن روزها علت توقیف آن را موزیکال بودن و عدم توانایی در کنترل سالن ها عنوان کرد. آفساید جعفر پناهی هم است که به علت پرداخت به عنوان ورود زنان به ورزشگاه مورد انتقاد تند رسانه هایی خاص قرار داده شد و این شروع روندی بود که توقیف فیلم و ممنوع الکاری جعفر پناهی را کلید زد. آشغال های دوست داشتنی هم یادم است که تا پیش از اشارات روزنامه ای خاص مبنی بر تعلق خاطرش به حوادث ٨٨مشکلی جهت نمایش نداشت و دولت احمدی نژاد هم پروانه ساختش را صادر کرده بود.
این روند همیشگی را فقط و فقط ارشاد می تواند متوقف کند؛ آن هم فقط و فقط با پافشاری بر تصمیمی که گرفته و مجوزهایی که صادر کرده. این اصلا خوب نیست که ارشاد بخواهد به خاطر ممانعت از مورد انتقاد قرار گرفتن امضا و به تبع آن اعتبار خود را زیر پا بگذارد. شاید در جشنواره امسال مشخص شود ارشاد تا چه حد در این راه جدی هست. پاسخ این پرسش را حضور یا غیبت بمب در جشنواره روشن خواهد کرد.
واژه های کلیدی: ایران | ایرانی | سینمای | رسانه ای | رسانه ها | سینمایی | فیلمنامه | پیمان معادی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
